test na utratę wartości aktywów
Od 1 stycznia 2019 r. zgodnie z nowymi wytycznymi MSSF 16, leasingobiorcy będą rozpoznawać praktycznie wszystkie umowy leasingu w bilansie, w związku z czym aktywa z tytułu leasingu operacyjnego, w postaci nowo powstałych praw do użytkowania aktywów, będą podlegać zasadom dotyczącym utraty wartości stosowanym w przypadku aktywów leasingu finansowego i innych rzeczowych aktywów trwałych (tak jak wymaga tego MSR 36). 5 rzeczy, które musisz wiedzieć o utracie wartości prawa do użytkowania aktywów pod MSSF 16 1. Powstają narastające odpisy z tytułu utraty wartości 2. Należy ustalić wartość godziwą aktywów leasingowanych 3. Może nastąpić zmiana okresu użytkowania składnika leasingu 4. Uwzględnienie zobowiązania leasingowego w grupie aktywów jest dobrowolne 5. Dopuszczalne jest podejście portfelowe do celów klasyfikacji i wyceny aktywów 1. Powstają narastające odpisy z tytułu utraty wartości Uwzględnienie aktywów z tytułu leasingu operacyjnego w testach na utratę wartości grupy aktywów może skutkować narastającymi odpisami z tytułu utraty wartości. Ponadto, przedsiębiorstwa mogą potrzebować reorganizacji procesów, aby prawidłowo zastosować wytyczne standardu. Wytyczne mogą mieć szczególny wpływ na przedsiębiorstwa z mniejszymi grupami aktywów, które doświadczyły spadku oczekiwanych przepływów pieniężnych. Zgodnie z MSSF należy przeprowadzać test długoterminowych aktywów na utratę wartości, który zawiera się w 2 krokach. Pierwszy krok to test na wartość możliwą do odzyskania, gdzie planujemy niezdyskontowane przepływy pieniężne i porównujemy je do wartości bieżącej. Drugi krok to określenie wartości godziwej grupy aktywów i porównanie jej z wartością bilansową. View more 2. Należy ustalić wartość godziwą aktywów leasingowanych Jeżeli grupa aktywów długoterminowych, w tym aktywa będące przedmiotem leasingu, utraciła wartość, powinien zostać dokonany odpis z tytułu utraty wartości. W przypadku poszczególnych aktywów nie należy dokonywać odpisu z tytułu utraty wartości poniżej wartości godziwej, jeżeli wartość godziwa jest łatwa do określenia. W przypadku grupy aktywów obejmujących aktywa będące przedmiotem leasingu, które nie były wcześniej poddawane odpisowi z tytułu utraty wartości, można wdrożyć procesy kontroli mające na celu ustalenie wartości godziwej. Leasingobiorca powinien dokonać wyceny zobowiązania leasingowego w pewnych konkretnych sytuacjach. Chociaż przesłanka utraty wartości nie musi stanowić czynnika powodującego ponowną ocenę okresu leasingu, a w konsekwencji ponowną wycenę zobowiązania z tytułu leasingu, oba te czynniki nie wykluczają się wzajemnie. Zmiany w zobowiązaniu z tytułu leasingu przy ponownej wycenie są odzwierciedlone w aktywach leasingowych. View more 3. Może nastąpić zmiana okresu użytkowania składnika leasingu W przypadku utraty wartości przedmiotu leasingu, może być wymagana zmiana założonego wcześniej okresu użytkowania przedmiotu leasingu. Występuje ona także w przypadku zmiany sposobu wykorzystania składnika aktywów. Niezależnie od tego, przedsiębiorstwo, które planuje opuścić wynajętą powierzchnię, której nie zamierza podnajmować, nie powinna zakładać, że aktywa leasingowe nie mają przyszłej wartości. Spółka powinna ponownie rozważyć okres użytkowania składnika aktywów na podstawie jego oczekiwanego wykorzystania, a także określić, jaka oczekiwana wartość godziwa składnika aktywów w dniu wyjścia byłaby z perspektywy uczestnika rynku. Amortyzacja za pozostały okres użytkowania powinna uwzględniać oczekiwaną wartość godziwą składnika aktywów w momencie wyjścia. View more 4. Uwzględnienie zobowiązania leasingowego w grupie aktywów jest dobrowolne Test na utratę wartości aktywów wymaga porównania wartości bilansowej grupy aktywów do jej oczekiwanych nie zdyskontowanych przyszłych przepływów pieniężnych, znanych jako test na wartość możliwą do odzyskania. Podczas przeprowadzania testu, można zdecydować się na włączenie lub wyłączenie zobowiązania leasingowego od grupy aktywów. Przedsiębiorstwa, które wykluczają zobowiązanie, powinny również wykluczyć związane z tym koszty najmu z oczekiwanych przyszłych wypływów pieniężnych. Natomiast te, które obejmują zobowiązanie w grupie aktywów, powinny również obejmować powiązane z nim koszty najmu. Przedsiębiorstwa, które zdecydują się uwzględnić związane z tym koszty najmu, mogą zdecydować się na uwzględnienie całego kosztu najmu w oczekiwanych przepływach pieniężnych lub tylko na części związanej ze spłatą kapitału. Wybór dotyczy wyłącznie stałych płatności głównych. Płatności zmienne (nie odzwierciedlone w zobowiązaniu leasingowym) powinny być uwzględniane w oczekiwanych przyszłych wypływach pieniężnych. View more 5. Dopuszczalne jest podejście portfelowe do celów klasyfikacji i wyceny aktywów Standard pozwala przedsiębiorstwom rozliczać aktywa będące przedmiotem leasingu, które mają podobne cechy jak pozostałe aktywa w portfelu, pod warunkiem, że wynik nie będzie znacząco różny. Chociaż wytyczne pozwalają na podejście portfelowe do celów klasyfikacji leasingu i wyceny, aktywa leasingowe nie muszą być koniecznie łączone w celu przeprowadzenia testu na utratę wartości. Przedsiębiorstwo powinno zdecydować, które grupy aktywów powinny być uwzględnione w poszczególnych aktywach leasingowych. View more Przykład z życia wzięty Chociaż można postrzegać leasingowany budynek jako pojedynczy składnik leasingu, każde z pięter może spełniać definicję oddzielnego składnika leasingu. W związku z tym, jeśli przedsiębiorstwo opuszcza jedno piętro, właściwe może być ponowne oszacowanie, czy istnieje więcej niż jeden składnik dzierżawy, i ujęcie opuszczonego piętra (lub pięter) jako oddzielny składnik dzierżawy. Ponadto, ponieważ przedsiębiorstwa mogą śledzić przepływy pieniężne związane z opuszczoną kondygnacją, mogą być zobowiązane do uwzględnienia opuszczonej podłogi (lub pięter) jako odrębnej grupy aktywów, która byłaby oddzielnie oceniana pod kątem utraty wartości.
Wartość nieamortyzowanych wartości niematerialnych wykazanych na 31 grudnia 2019 roku wyniosła 185 mln zł i stanowiła 23% sumy bilansowej. Na tę pozycję składają się wartość firmy oraz znaki towarowe, opisane w nocie nr 2c. Spółka przeprowadziła testy pod kątem utraty wartości tych aktywów na poziomie ośrodkówTEST NA UTRATĘ WARTOŚCI AKTYWÓWBiuro aktuarialno-finansowe przeprowadza testy na utratę wartości firmy, aktywów niematerialnych, czy akcji/udziałów w innych podmiotach. Oferta skierowana jest dla podmiotów stosujących krajowe i międzynarodowe standardy rachunkowości (MSR36 lub KSR4).SPRAWDŹ NASZE REFERENCJEPROCES PRZEPROWADZENIA TESTU NA UTRATĘ WARTOŚCI AKTYWÓW W SIĘ Z NAMIProsimy o zgłoszenie zapytania to zrobić na kilka sposobów:Telefonicznie: 503 107 999Email: attuario@ kontaktowy znajdujący się na stronie..01SKONTAKTUJ SIĘ Z I PODPISANIE UMOWYDoradca po omówieniu szczegółów wysyła ofertę zawierającąopis i zakres usługi(data wyceny, przedmiot wyceny)termin realizacji,cenę etapem jest podpisanie umowy na realizację usługi..02OFERTA I PODPISANIE DANYCH I PRZYGOTOWANIE WYCENYNasza współpraca rozpoczyna się od przekazania Państwu pliku z listą pytań dotyczących analizowanego aktywa, dla którego przeprowadzony będzie test na utratę finansowe oraz ustalone na podstawie przesłanych informacji założenia pozwolą na sporządzenie testu na utratę wartości aktywa będącego przedmiotem usługi..03DOSTARCZENIE DANYCH I PRZYGOTOWANIE Z WYCENYEfektem naszych prac jest raport zawierający:zrozumiały opis metody,szczegółowe założenia orazwyniki wyceny przedstawione w sposób łatwy do każdym etapie procesu wyceny otrzymają Państwo wsparcie merytoryczne naszych ekspertów..04RAPORT Z WYCENY
Wyniki testu na utratę wartości WPEC w Legnicy S.A. W związku z wystąpieniem przesłanek wskazujących na możliwość utraty wartości odzyskiwalnej rzeczowych aktywów trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych spółki WPEC w Legnicy S.A., przeprowadzono testy na utratę wartości tych aktywów. Na potrzeby oszacowania
Zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości Finansowej (MSSF) częstotliwość przeprowadzania testów nie jest warunkowana podsumowywaniem roku, lecz istniejącymi przesłankami. Pomocny w odpowiedzi na pytanie, jak często przeprowadzać takie testy i kiedy dokonywać odpisów, może być Międzynarodowy Standard Rachunkowości numer 36 – utrata wartości aktywów (dalej MSR 36). MSR 36 ma zastosowanie do wszystkich aktywów z wyjątkiem aktywów regulowanych przez inne właściwe dla nich standardy. Standard ten nie reguluje przykładowo zapasów, aktywów powstających w wyniku realizacji umowy o usługę budowlaną, aktywów z tytułu odroczonego podatku dochodowego, aktywów z tytułu świadczeń pracowniczych, nieruchomości inwestycyjnych oraz aktywów biologicznych. Jak ustalić wartość odzyskiwalną Celem tego standardu jest uregulowanie procedur, jakie jednostki gospodarcze powinny stosować w celu zapewnienia, że składniki ich aktywów są wykazywane w wartościach nieprzekraczających ich wartości odzyskiwalnej. Ta ostatnia definiowana jest jako wyższa z dwóch wartości – tej, którą można uzyskać na drodze jego użytkowania (mierzonej wartością bieżącą przyszłych przepływów pieniężnych, jakie oczekuje się, że ten składnik wygeneruje), oraz oczekiwanej ceny sprzedaży pomniejszonej o koszty sprzedaży. Jeśli wartość bilansowa składnika przekroczyła tę wartość, uznaje się, że dany składnik aktywów wartość utracił, co oznacza, że jednostka powinna ująć w księgach odpis aktualizujący. Jak zastosować teorię w praktyce Pierwszym krokiem analizy utraty wartości jest wyszczególnienie z posiadanego majątku trwałego aktywów o określonym i nieokreślonym okresie użytkowania. Aktywa o nieokreślonym okresie użytkowania powinny być testowane corocznie bez względu na to, czy istnieją przesłanki wskazujące na możliwość wystąpienia utraty ich wartości. Typowymi aktywami o nieokreślonym okresie użytkowania są niektóre z wartości niematerialnych i prawnych oraz wartość firmy. Dla pozostałych aktywów trwałych, to jest aktywów o określonym okresie użytkowania, przeprowadzamy testy na trwałą utratę wartości jedynie w przypadku wystąpienia przesłanek wskazujących na taką utratę wartości. Jeśli chodzi o przesłanki, to istnieją dwie grupy okoliczności, które potencjalnie mogą wskazywać na istnienie utraty wartości, a mianowicie przesłanki pochodzące z zewnętrznych oraz z wewnętrznych źródeł informacji. Okoliczności pochodzące z zewnętrznych źródeł to utrata wartości rynkowej danego składnika lub grupy aktywów, nadchodzące zmiany o charakterze technologicznym, rynkowym, prawnym lub gospodarczym itp. Do przesłanek pochodzących z wewnętrznych informacji należą natomiast istnienie dowodów, że nastąpiła utrata przydatności danego składnika aktywów lub jego fizyczne zniszczenie, zachodzące niekorzystne zmiany co do możliwości zakresu lub sposobu użytkowania danego składnika aktywów lub grupy aktywów, lub też sytuacja, gdy jednostka spodziewa się spadku ekonomicznych wyników uzyskiwanych z poszczególnych aktywów. W przypadku, kiedy wystąpi chociaż jedna z wyżej wymienionych okoliczności (katalog przesłanek jest otwarty, może być on różny dla poszczególnych jednostek), należy przeprowadzić test. Dokonanie odpisów aktualizujących nie wiąże się z rezygnacją z części lub całości działalności, a jedynie z „urealnieniem" wartości majątku do?poziomu zgodnego z jego możliwościami przynoszenia korzyści ekonomicznych. W praktyce z odpisem mamy do czynienia najczęściej w przypadku stwierdzenia występowania okoliczności w stosunku do pojedynczego elementu aktywów trwałych. Jeśli jednak przesłanka dotyczy grupy aktywów trwałych, spółki powinny przeprowadzić test na utratę wartości całej grupy aktywów. Czy konieczne jest dokonywanie odpisów aktualizujących? Odpisy aktualizacyjne, poza przypadkami, kiedy dotyczą pojedynczych aktywów trwałych, najczęściej budzą spore wątpliwości lub nawet sprzeciw organów zarządzających oraz samych właścicieli spółek. O ile dokonanie odpisu pojedynczego składnika aktywów trwałych jest dla wszystkich zrozumiałe i trudno jest wyobrazić sobie sytuację, by nieużytkowany środek trwały lub środek, który utracił swoje ekonomiczne właściwości, nie został odpisany, o tyle odpis grupy aktywów, a nawet sam test na trwałą utratę wartości jest traktowany po macoszemu. Dlaczego tak jest? Otóż zarządzający boją się reakcji odbiorców sprawozdania finansowego na dokonanie takich odpisów. Wydaje im się, że rozpoznanie odpisów aktualizujących grupy środków trwałych lub wartości firmy świadczy o błędach zarządczych w postaci nietrafionych decyzji polegających na zakupie nieprzydatnego parku maszynowego lub zainwestowaniu środków pieniężnych w aktywa, które nie dadzą w przyszłości zamierzonego zwrotu. Nic bardziej mylnego – wszyscy musimy pamiętać o tym, że zmienia się środowisko, w którym prowadzona jest działalność przez poszczególne podmioty gospodarcze, co sprawia, że podjęte w przeszłości decyzje mogą stracić na swojej ekonomicznej atrakcyjności. Niedokonanie odpisów aktualizujących w przypadku, kiedy mamy okoliczności na to wskazujące, powoduje, że podmiot gospodarczy nie jest w stanie odciąć się od niekorzystnych wyników i ciągnie z sobą balast w postaci aktywów niegenerujących wystarczających korzyści ekonomicznych. Dla zobrazowania tej sytuacji wyobraźmy sobie, że mamy spółkę o dość prostej strukturze, gdzie funkcjonują dwie linie produkcyjne – jedna produkująca ciasta oraz druga pieczywo – i ze względu na odmienne parametry wytwarzania takich produktów nie wykorzystuje się do ich celów majątku wspólnego. Ze względu na zmieniające się trendy mody, obserwuje się spadek zapotrzebowania na wyroby ciastkarskie, dodatkowo popyt na te wyroby spadł z uwagi na pogorszenie się ogólnej sytuacji gospodarczej. Przychody z wyrobów cukierniczych w ostatnich trzech latach generowały ujemne wyniki finansowe i planuje się, że w kolejnych pięciu latach wyniki te będą dalej się obniżać i średnio spółka osiągnie na tej działalności około 500 tys. straty rocznie. Zyski z produkcji pieczywa utrzymują się natomiast na stabilnym poziomie z niewielką tendencją wzrostową. Szacuje się, że zyski z produkcji pieczywa będą się utrzymywać na poziomie około 600 tys. rocznie. Patrząc na przedsiębiorstwo jako całość odbieramy je jako biznes generujący zyski na poziomie około 100 tys. rocznie, czyli jako biznes średnio atrakcyjny z punktu?widzenia inwestorów i banków. W przypadku?dokonania testu na utratę wartości prawdopodobnie zaistniałaby konieczność odpisania całości lub części aktywów związanych z wyrobami ciastkarskimi. Wynik w okresie sprawozdawczym, w którym dokonano by takiego odpisu, byłby dużo niższy – w zależności od wartości testowanych aktywów. W kolejnym okresie sprawozdawczym pozwoliłby jednak spółce wygenerować zyski na dużo większym poziomie, gdyż strata z działalności ciastkarskiej nie obniżałaby zysku z działalności piekarniczej. Większa atrakcyjność w oczach inwestorów Dokonanie odpisów aktualizujących nie wiąże się z zamknięciem części lub całości działalności, a jedynie z „urealnieniem" wartości majątku do poziomu zgodnego z jego możliwościami generowania korzyści ekonomicznych. Najważniejsze jest jednak zaplanowanie przyszłych przepływów, jakie aktywa trwałe będą generować w przyszłości. Tylko prawidłowa ocena takich możliwości pozwala na uzasadnione dokonanie odpisów. Test na trwałą utratę wartości jest jednym z rodzajów szacunków, co oznacza, że może on być zmieniany w okresach kolejnych, kiedy szacunki te również ulegają zmianie. Powinien być on jednakże wolny od błędów. Dokonywanie odpisów aktualizujących jest niezbędne przy prowadzeniu działalności gospodarczej, pozwala „odciąć się" jednorazowo od aktywności, której planowane w przyszłości wyniki będą w niekorzystny sposób wpływać na całość prowadzonego biznesu. To sprawi, że przedsiębiorstwo może się stać o wiele bardziej atrakcyjne z punktu widzenia potencjalnych inwestorów.Test na utratę wartości aktywów, firmy i spółki. Zgodnie z KSR 4 „Utrata wartości aktywów” jednostka nie rzadziej niż na każdy dzień bilansowy ustala, czy zachodzi potrzeba przeprowadzenia procedury ustalania odpisu aktualizującego wycenę aktywów, które utraciły wartość. Odnosi się to zarówno do aktywów wykorzystywanych Utrata wartości aktywów stwierdzona w trakcie badania sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta może być niemiłym zaskoczeniem. By ograniczyć ryzyko wystąpienia takiej sytuacji, warto systematycznie analizować kondycję przedsiębiorstwa oraz wyceniać poszczególne aktywa. Idealnym rozwiązaniem jest zatem regularne przeprowadzanie testów na utratę wartości. Koniec roku kalendarzowego sprzyja podsumowaniom, w tym również takim dotyczącym kwestii finansowych. Podobnie jest również w biznesie. Grudzień dla wielu przedsiębiorców jest miesiącem kończącym rok obrotowy, a jednocześnie początkiem gorącego okresu związanego ze sporządzaniem sprawozdań rocznych, konsolidacją wyników grup kapitałowych oraz przygotowaniem do wizyty biegłego rewidenta badającego sprawozdanie finansowe. Audyt sprawozdań finansowych – wątpliwości związane z wartością godziwą W ramach corocznych przeglądów ze strony audytorów często padają dość niewygodne pytania dotyczące wartości godziwej poszczególnych aktywów przedsiębiorstwa. Skąd takie pytania? Ich podstawą są regulacje zawarte w Ustawie o Rachunkowości oraz Międzynarodowych Standardach Rachunkowości, w tym przede wszystkim MSR 36 opisującym przesłanki utraty wartości aktywów. Zgodnie z zapisami tego standardu obowiązkowemu badaniu należy poddawać przynajmniej raz w roku takie aktywa jak: wartość firmy pochodząca z konsolidacji, wartości niematerialne i prawne, rzeczowe aktywa trwałe, udziały / akcje w innych podmiotach wyceniane w cenie nabycia, nieruchomości inwestycyjne wyceniane w cenie nabycia pomniejszonej o dotychczasowe umorzenia. W związku z tym wszystkie przedsiębiorstwa, które sporządzają sprawozdania zgodnie z Międzynarodowymi Standardami Rachunkowości powinny zadbać o to by wszelkie aktywa wykazywane w bilansie ewidencjonowane były w wartości księgowej, która nie przekracza wartości odzyskiwalnej. W przypadku zaistnienia odwrotnej sytuacji, tj. takiej w której wartość bilansowa jest wyższa od wartości odzyskiwalnej, konieczne jest wprowadzenie odpisu aktualizującego wycenę. Takie zdarzenie będzie miało oczywiście swoje negatywne konsekwencje i przełoży się bezpośrednio na ostateczny wynik finansowy przedsiębiorstwa. Jak uniknąć zaskoczenia i przygotować się na pytania o utratę wartości? By zminimalizować ryzyko wprowadzania korekt wynikających z zaleceń audytora, dotyczących wyceny poszczególnych aktywów, można zawczasu przygotować odpowiednie argumenty potwierdzające ich rzeczywistą wartość godziwą. Podstawowym mechanizmem pozwalającym na uniknięcie takiego zaskoczenia jest systematyczne przeprowadzanie testów na utratę wartości – najlepiej przynajmniej raz w roku, krótko przed rozpoczęciem badania przez biegłego rewidenta. Przedstawienie audytorowi dokumentu przygotowanego przez niezależnego doradcę, potwierdzającego sporządzenie takiego testu, w większości przypadków pozwoli na uzyskanie pozytywnej oceny sprawozdania oraz ograniczy ryzyko wprowadzenia istotnych wartościowo odpisów aktualizujących wycenę aktywów. Potwierdzenie zdolności do generowania przepływów pieniężnych Co więcej, poza spełnieniem wymagań sprawozdawczych, przeprowadzenie testu na utratę wartości pozwala również na ocenę czy poszczególne aktywa spełniają w wystarczającym stopniu swoją podstawową rolę. Każde aktywo wykorzystywane w działalności operacyjnej powinno przyczyniać się do generowania pozytywnych przepływów pieniężnych. Co do zasady, jeśli aktywo nie spełnia tego warunku, jego wartość nie powinna być wyższa niż cena możliwa do uzyskania w momencie likwidacji lub sprzedaży. Należy jednak pamiętać, że rozpatrywanie zdolności dochodowych poszczególnych aktywów indywidualnie, w niektórych przypadkach, może prowadzić do błędnych wniosków. Dlatego też często przeprowadza się testy na utratę wartości w odniesieniu do zbiorów aktywów, które łącznie określane są jako ośrodki generujące przepływy pieniężne (z ang. CGU – cash generating unit). Pozaustawowe przesłanki testów na utratę wartości Poza wymogami wynikającymi z Międzynarodowych Standardów Rachunkowości czy samej Ustawy o Rachunkowości, warto zwrócić uwagę również na inne przesłanki, które mogą uzasadniać nawet częstsze niż roczne weryfikowanie wartości poszczególnych aktywów. W praktyce rynkowej najczęściej wartość aktywów poddaje się badaniu w przypadku zaobserwowania takich czynników jak: utrata przydatności, trwały spadek notowań giełdowych spółki, uszkodzenia majątku, spadki cen rynkowych produkowanych dóbr, niższa wydajność produkcji, wzrost cen na rynku dostawców, restrukturyzacja dotychczasowej działalności, niekorzystne zmiany prawne, technologiczne, gospodarcze, zmiany założeń technologiczno – ekonomicznych. W natłoku zadań związanych z zamykaniem roku obrotowego na pewno pojawią się liczne wątpliwości związane z wyceną wartości aktywów. Dlatego warto z wyprzedzeniem zadbać o sporządzenie testów na utratę wartości by spełnić wymagania wynikające z MSR 36. Test na utratę wartości przeprowadza się poprzez porównanie wartości bilansowej ośrodków wypracowujących środki pieniężne („CGU”) z ich wartością odzyskiwalną,Wyróżniono dwa CGU, do którego przypisano wartość firmy powstałą z nabycia Nordea Bank Polska SA – detaliczny i korporacyjny.